LEJJONE JÏH DOH GOLME VUAKSAH
LØVEN OG DE TRE OKSENE
Akten aejkien lin golme vuaksah Somaliesne. Akte tjeehpes vuaksa, akte veelkes vuaksa jïh akte provne vuaksa. Dah lin vïenegodtjh, jïh provhkin jeanoen mietie goetsedh dejnie kruana såafojne, gusnie lin ektesne gåatoeminie.
Det var en gang tre okser i Somalia. Den ene oksen var sort, den andre var hvit og den tredje var brun. De tre oksene var gode venner. De pleide å gå langs elven på de store, grønne slettene og beite sammen.
Akten biejjien lejjone vaegkien gåajkoe bööti, gusnie lin gåatoeminie. Doh golme vuaksah bïllijin dehtie veaksehks lejjonistie, men dah amma deejrin lin veaksahkåbpoe destie ektesne. Dah tjåanghkenin jïh ryöjredin lejjoninie gæmhpodh.
En dag kom det en løve til sletten der oksene beitet. De tre oksene ble redde for den sterke løven, men de visste at de tre sammen var sterkere enn ham. De stilte seg sammen og gjorde seg klare til å slåss mot løven.
Lejjone göörji jïh jeehti: «Soelkenidie, im leah vaarege. Manne jeanoen mubpene bielesne hööltestem. Dubpene dan joeletje. Ibie maehtieh voelpine årrodh jïh sinsitniem geehtedh?»
Vuaksah utnin hijven åssjele lejjonem voelpine utnedh. Dïhte meehti dejtie vaarjelidh dej ïskeres juvri vööste.
Løven la seg ned på alle fire og sa: «Ta det med ro, jeg er ikke farlig. Jeg bor på den andre siden av elven. Det er så ensomt og øde der borte. Kan ikke vi være venner og passe på hverandre?»
Oksene syntes det hørtes ut som en god idé å være venner med en løve. Han kunne beskytte dem mot farlige dyr.
Akten iehkeden dohte veelkes vuaksa lij oktegimse gåatoeminie. Dellie lejjone dejtie göökte jeatjah vuakside goetsi, jïh dle sommi: «Daejrede? Dohte veelkes vuaksa dan tjoevkes guktie jemhkielisnie gæjka. Vaarege juvrh sih dam aejhtsieh jïh diekie båetieh mijjem berrieh.»
Gosse vuaksah dam govlin, dle bïllijin.
«Mijjieh dam veelkes vuaksam huskebe,» lejjone jeehti.
En kveld da den hvite oksen beitet for seg selv, gikk løven bort til de to andre oksene og hvisket: «Vet dere hva? Den hvite oksen er så lys at han skinner i mørket. Farlige dyr vil kunne få øye på ham og komme hit og spise oss opp, alle sammen.»
Den brune og den sorte oksen ble veldig redde.
«La oss jage vekk den hvite oksen,» sa løven.
«Lejjonen lea reaktoe,» vuaksah ussjedin jïh dle dom veelkes vuaksam huskin.
«Løven har rett,» tenkte den brune og den sorte oksen, og sammen jaget de vekk den hvite oksen.
Mænngan lejjone dom veelkes vuaksam oktebisnie gaavni, vuelnie jeanoebealesne. Lejjone dam låevtieji jïh bårri. Jïh dle bååstede dujtie jeatjah vuakside mïnni, ov goh ij mij heannadamme.
Senere fant løven den hvite oksen alene nede ved elven. Løven fanget ham og spiste ham opp. Etterpå gikk han tilbake til den brune og den sorte oksen og lot som ingenting.
Akten biejjien dohte tjeehpes vuaksa lij oktesbisnie gåatoeminie. Lejjone don provne vuaksan gåajkoe mïnni, jïh don bieljien sïjse sommi: «Daajrah? Dohte tjeehpes vuaksa dan mïrhke guktie veele vååjnoe biejjege. Vaarege juvrh sih dam aejhtsieh. Jïh dle båetieh mijjem berrieh.»
Dohte provne vuaksa dan bïlliji.
«Månnoeh dom tjeehpes vuaksam huskien,» lejjone jeehti.
En dag gikk den sorte oksen og beitet for seg selv. Løven gikk bort til den brune oksen og hvisket: «Vet du hva? Den sorte oksen er så mørk at han synes godt i dagslyset. Farlige dyr vil kunne få øye på ham og komme hit og spise oss opp, alle sammen.»
Den brune oksen ble kjemperedd.
«La oss jage vekk den sorte oksen,» sa løven.
«Lejjonen lea reaktoe,» dohte provne vuaksa ussjedi, jïh dle dom tjeehpes vuaksam huskin.
«Løven har rett,» tenkte den brune oksen, og sammen jaget de vekk den sorte oksen.
Idtji guhkiem vaesieh åvtelen lejjone dom tjeehpes vuaksam oktegimse gaavni. Lejjone dam låevtieji jïh bårri. Mænngan bååstede don provne vuaksan gåajkoe mïnni ov goh ij mij heannadamme.
Det tok ikke lang tid før løven fant den sorte oksen alene. Løven fanget ham og spiste ham opp. Etterpå gikk han tilbake til den brune oksen og lot som ingenting.
Daelie dohte provne vuaksa oktegh aajmene lejjoninie ektine.
Nå var den brune oksen alene igjen med løven.
Gosse lejjone eelki bårrestohtedh vihth, dle dom provne vuaksam låevtieji. Vuaksa voejhkeli lejjonen vööste gæmhpodh, men varki guarkaji idtji hillem utnieh lejjonen besteles baeniej jïh guehperi vööste gosse lij oktegh.
Da løven begynte å bli sulten igjen, angrep han den brune oksen. Oksen prøvde å slåss mot løven, men han skjønte fort at han ikke hadde sjanse mot løvens skarpe tenner og klør når han var alene.
Åvtelen dohte provne vuaksa minngemosth tjelmide trimhki, dle jeehti: «Idtjim daenbien jaemieh, dam darjoejim gosse voelpide huskim.»
Jïh dïhte lij soptsese dej golme vuaksaj bïjre.
Før den brune oksen lukket øynene sine for siste gang, sa han: «Det var ikke i dag jeg døde, men den dagen jeg jaget vekk vennene mine.»
Snipp, snapp, snute, så var eventyret ute.
Løven og de tre oksene//Lejjone jïh doh golme vuaksah
Illustrasjoner: Svetlana Voronkova
Oversettelsen er gjort i samarbeid med Nasjonalt senter for samisk i opplæringa
Oversettelse og lydstøtte til sørsamisk og norsk bokmål: Ajlin J. Kråik
Korrektur på sørsamisk og norsk bokmål: Anna Erika Jonsson
ISBN:
Copyright © 2025 · NAFO
Lisensieret under en Creative Commons Navngivelse-
IkkeKommersiell-DelPåSammeVilkår 4.0 Internasjonal lisens.
Du finner flere flerspråklige fortellinger gratis på morsmål.no/fortellinger
Der finner du også tilleggsressurser og lydstøtte til fortellingene.
Copyright © 2025 · NAFO
Lisensieret under en Creative Commons Navngivelse-
IkkeKommersiell-DelPåSammeVilkår 4.0 Internasjonal lisens.