ลิงน้อยกับจรเข้
APEN OG KROKODILLEN
ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีลูกลิงตัวน้อยอาศัยอยู่กับแม่ของมันในป่าแห่งหนึ่ง บนเกาะศรีลังกา ในป่านั้นเต็มไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่ และท่ามกลางต้นไม้เหล่านั้นก็มีแม่น้ำกว้างสายหนึ่งไหลผ่าน
Det var en gang en liten apeunge som bodde sammen med mammaen sin i en jungel på Sri Lanka. I jungelen var det mange høye trær, og mellom trærne rant det en bred elv.
ทุกๆ วัน ลูกลิงตัวน้อยจะโหนตัวจากต้นไม้หนึ่งไปยังอีกต้นหนึ่ง จนกระทั่งมาถึงริมแม่น้ำ ลิงน้อยก็จะปีนลงจากต้นไม้แล้วนั่งอยู่ที่ตลิ่ง
ลิงน้อยไม่มีเพื่อนเล่นเลย สัตว์อื่น ๆ ในป่านั้นทั้งตัวใหญ่กว่าและวิ่งเร็วกว่า ลิงน้อยจึงตามสัตว์เหล่านั้นไม่เคยทัน ดังนั้นลิงน้อยจึงต้องใช้เวลาส่วนใหญ่ของวันอยู่ลำพังที่ริมแม่น้ำเป็นประจำ
Hver dag slengte apeungen seg fra tre til tre helt til han kom til elven. Han klatret ned og satte seg ved elvekanten. Apeungen hadde ingen å leke med. De andre dyrene i jungelen var større og raskere enn ham, så han klarte ikke å holde følge med dem. Han pleide derfor å tilbringe dagene alene nede ved elven.
พอตกเย็น ลูกลิงจะกลับบ้านไปหาแม่ แล้วก็นอนหนุนตักของแม่
“แม่ครับ หนูไม่มีเพื่อนเล่นเลย” ลูกลิงพูดขึ้นในเย็นวันหนึ่ง
“รอหน่อยนะลูก อีกไม่นานหนูก็จะมีเพื่อนเล่นเอง” แม่ลิงตอบอย่างอ่อนโยน
“แต่ผมอยากมีเพื่อนเล่นตอนนี้เลย” ลูกลิงบ่นด้วยน้ำเสียงเศร้า ก่อนจะหลับไปบนตักของแม่
Om kveldene dro han hjem til mammaen sin og la seg i fanget hennes. «Jeg har ingen å leke med», sa han en kveld. «Vent og se, gutten min, du finner nok noen å leke med snart», svarte mammaen. «Men jeg vil ha noen å leke med nå…» sa apeungen før han sovnet.
วันหนึ่ง ขณะที่ลูกลิงกำลังนั่งอยู่ริมแม่น้ำตามปกติ ลิงน้อยก็สังเกตเห็นดวงตาสองดวงที่โผล่ขึ้นมาบนผิวน้ำ ดวงตานั้นค่อย ๆ เคลื่อนเข้ามาใกล้ ใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ ลูกลิงจ้องตามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
En dag da apeungen var ved elven, så han plutselig to øyne som stakk opp fra vannet. Øynene kom nærmere og nærmere, og apeungen fulgte nysgjerrig med.
ทันใดนั้น น้ำก็พุ่งกระจายและกระเด็นขึ้นใส่ลูกลิง จนเปียกปอนไปทั้งตัว
มันคือสัตว์ตัวใหญ่ มีจมูกยาวสีเขียว ฟันแหลมคม และหางที่แข็งแรงฟาดน้ำจนสาดกระเซ็นใส่เจ้าลิงน้อย
Plutselig sprutet det masse vann på apeungen, slik at han ble klissvåt. Det var et svært dyr med lang, grønn snute, skarpe tenner og en kraftig hale som sprutet vannet på ham.
“คุณเป็นใครอ่ะครับ?” ลูกลิงถามพร้อมหัวเราะไปด้วย พลางสะบัดน้ำออกจากตัว
“ฉันเป็นจระเข้” สัตว์ตัวนั้นตอบยิ้มๆ
“ผมก็เป็นลิง งั้นคุณอยากเป็นเพื่อนกับผมไหมครับ?” ลูกลิงเอ่ยชวน
“เพื่อน? เพื่อนคืออะไรเหรอ?” จระเข้ถามอย่างสงสัย
“เพื่อนคือคนที่คอยดูแลกัน และเล่นด้วยกันไงครับ” ลูกลิงอธิบาย
“ฟังดูดีจัง เราเป็นเพื่อนกันก็ได้” จระเข้ตอบตกลงด้วยรอยยิ้ม
«Hvem er du?» spurte apeungen mens han lo og ristet av seg vannet. «Jeg er en krokodille», smilte dyret. «Og jeg er en ape. Vil du være vennen min?» spurte apeungen. «Venn? Hva er det?» spurte krokodillen. «Venner tar vare på hverandre og leker sammen», forklarte apen. «Det høres fint ut, vi kan godt være venner», svarte krokodillen.
ลูกลิงกับจระเข้เล่นด้วยกันทั้งวัน และร้องเพลงไปด้วย
ลัล-ลั้น -ลา เพื่อนเรามาแล้วหนา!
ลัล-ลั้น -ลา เขามาจากที่ไหนหล่ะ?
ลัล-ลั้น -ลา เขามาจากใต้สายน้ำ!
ลัล-ลั้น -ลา ช่างดีอะไรอย่างนี้นะ!
Apeungen og krokodillen lekte sammen hele dagen og sang:
Virre-virre-vapp, min venn har kommet!
Virre-virre-vapp, hvor kom han fra?
Virre-virre-vapp, han kom fra vannet!
Virre-virre-vapp, det var da bra!
พอตกเย็น ทั้งสองก็กล่าวล่ำลากัน และสัญญาว่าจะกลับมาเจอกันใหม่ในวันรุ่งขึ้น
Om kvelden tok de farvel og avtalte at de skulle møtes igjen dagen etter.
เย็นวันนั้น เมื่อกลับถึงบ้าน ลิงน้อยก็เล่าให้แม่ฟัง ว่าวันนี้เขาได้พบเพื่อนใหม่แล้ว แม่ลิงน้อยดีใจมาก และรีบถามด้วยความอยากรู้ ว่า เพื่อนใหม่ของลูกเป็นใครกันนะ
ลูกลิงพูดติดขัดว่า
“เขาคือ… เขาคือ…” แต่ลิงน้อยกลับนึกชื่อไม่ออก
แม่ลิงเดาอย่างกระตือรือร้น
“หรือว่าจะเป็นลูกเต่าตัวน้อย?
หรือว่าเป็นลูกช้าง?
หรือว่าอาจจะเป็นลูกนกยูงตัวเล็ก ๆ?”
ลูกลิงคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะร้องออกมา
“ไม่… อ๊อ! หนูนึกออกแล้วครับ เพื่อนของหนูคือ… จระเข้!”
“จระเข้เหรอ!?” แม่ลิงอุทานด้วยความตกใจ
“พวกจระเข้เป็นสัตว์อันตรายนะลูก! พวกเขากินสัตว์อื่นเป็นอาหาร และพวกเขาก็กินลิงด้วย! แม่ไม่อนุญาตให้ลูกไปเล่นกับจระเข้อีกแล้วนะ!”
Da apeungen kom hjem den kvelden, fortalte han mammaen sin at han hadde funnet seg en venn. Mammaen ble veldig glad, og lurte på hvem den nye vennen hans var.
Apeungen sa: «Det var… Det var…» men han kom ikke på det. Mammaen gjettet ivrig: «Var det en av skilpaddeungene? Eller elefantungene? Eller kanskje en av påfuglungene?»
Apeungen tenkte seg om: «Nei, nå husker jeg det. Det var krokodillen!»
«KROKODILLEN?» sa mammaen forskrekket. «Krokodiller er jo farlige! De spiser andre dyr. De spiser aper! Du får ikke lov til å leke med krokodillen.»
ลูกลิงเศร้าใจมาก เพราะกว่าจะหาเพื่อนเล่นได้สักคนก็ยากแสนยาก แต่พอเจอแล้ว แม่กลับบอกว่าเพื่อนคนนั้นเป็นอันตรายได้อย่างไรกัน? ทั้งที่เขากับจระเข้ก็เล่นกันอย่างสนุกสนานทั้งวัน
คืนนั้น เมื่อลูกลิงเข้านอน เขานอนคิดไปเรื่อย ๆ จนในที่สุดความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมา อาจจะเป็นวิธีทำให้แม่ลิงเปลี่ยนใจได้…
Apeungen ble veldig lei seg. Endelig hadde han funnet noen å leke med, og så mente mammaen at han var farlig? Apeungen og krokodillen hadde jo hatt det så gøy sammen. Om kvelden, da han hadde lagt seg, lå han og tenkte. Han kom på noe som kanskje kunne få mammaen til å ombestemme seg.
วันรุ่งขึ้น ลูกลิงเก็บกล้วยติดมือไปหลายใบ ตั้งใจจะเอาไปให้จระเข้กิน
“ถ้าจระเข้ใจดีและกินผลไม้จนอิ่มท้องแล้ว เขาก็คงไม่ต้องกินลูกลิงอย่างพวกเราอีกต่อไป”
ลูกลิงคิดอย่างภูมิใจในแผนของตัวเอง
Dagen etter plukket apeungen med seg bananer som han ville ta med seg til krokodillen. «Hvis krokodillen er god og mett på frukt, trenger han jo ikke å spise apeunger», tenkte apeungen fornøyd.
เมื่อลูกลิงได้พบจระเข้อีกครั้ง เขาก็นำกล้วยเครือใหญ่ไปยื่นให้ทันที
“นี่คืออะไรเหรอ?” จระเข้ถามอย่างสงสัย
“ก็กล้วยไงครับ ลองกินดูสิครับ อร่อยมากเลยนะ!” ลูกลิงตอบอย่างตื่นเต้น
จระเข้กลืนกล้วยทั้งเปลือกเข้าปากทั้งลูก จากนั้นก็อุทานด้วยความประหลาดใจว่า
“โห…เป็นอะไรที่อร่อยที่สุดเท่าที่เคยกินมาเลย!”
ลูกลิงยิ้มกว้างแล้วพูดว่า
“เห็นไหมล่ะ! ถ้าคุณอยากกินอีก ผมจะเอาผลไม้มาฝากทุกวันเลย แต่มีข้อแม้ว่า… คุณต้องสัญญาว่าจะไม่กินสัตว์อื่นอีกต่อไป!”
“ไม่มีปัญหา!” จระเข้ตอบในขณะที่กล้วยเต็มปาก
Da apeungen møtte krokodillen igjen, ga han ham en stor bananklase. «Hva er dette?» spurte krokodillen. «Det er bananer. Smak, det er kjempegodt!» Krokodillen slukte en banan med skallet på og utbrøt: «Dette er det beste jeg har smakt!» Apeungen smilte og sa: «Der ser du! Jeg kan hente frukt til deg hver dag, jeg, men da må du love at du aldri spiser andre dyr!» «Ikke noe problem», svarte krokodillen med munnen full av banan.
ลูกลิงกับจระเข้ยังคงนัดพบกันทุกวัน เพื่อเล่นด้วยกันอย่างสนุกสนาน
ทุกวันลูกลิงจะหอบตะกร้าใบใหญ่ที่เต็มไปด้วยผลไม้ต่างๆ มาให้จระเข้เสมอ จระเข้เองก็ทำตามสัญญา และกินผลไม้จนอิ่ม
พอตกเย็น ลูกลิงก็กลับบ้านไปหาแม่เหมือนเคย
ส่วนจระเข้ก็แบกตะกร้าผลไม้ไว้บนหลังว่ายน้ำกลับรังไปหาภรรยาของเขา และแบ่งผลไม้ให้เธอกินด้วย
Apeungen og krokodillen fortsatte å møtes for å leke sammen. Apeungen tok med seg en stor kurv med frukt til krokodillen hver dag, og krokodillen holdt det han lovte og spiste seg mett på frukt.
Om kveldene dro apeungen hjem til mammaen sin, og krokodillen satte fruktkurven på ryggen og svømte hjem til kona si og delte frukten med henne.
วันหนึ่ง ภรรยาของจระเข้พูดขึ้นว่า
“ผลไม้ที่เธอเอามาให้น่ะ อร่อยก็จริง แต่ฉันยังรู้สึกว่าไม่อิ่มเลยสักที
ถ้าได้กินหัวใจของลูกลิงด้วย คงอร่อยกว่านี้แน่!
พาลิงน้อยงตัวนั้นมาที่บ้านสิ เราจะได้กินมันด้วยกัน”
“แต่ลูกลิงน้อยนั่นเป็นเพื่อนของฉันนะ!” จรเข้ตอบ
“เพื่อนเหรอ? เพื่อนคืออะไร? ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย
เธอลืมไปแล้วเหรอว่าพวกเราเป็นจระเข้—เรากินสัตว์อื่นเป็นอาหารนะ! รีบไปเถอะ ฉันหิวจะทนไม่ไหวแล้ว!” ภรรยาของจระเข้พูดย้ำ
En dag sa krokodillekona: «Frukten smaker godt, men jeg blir ikke ordentlig mett. Det hadde vært godt med et apehjerte til frukten. Ta med deg apeungen hjem, så spiser vi ham også», sa krokodillekona. «Men apeungen er vennen min», sa krokodillen. «Venner, hva er det? Det har jeg aldri hørt om. Har du glemt at vi krokodiller spiser dyr? Skynd deg, da, jeg er kjempesulten!» sa krokodillekona.
เมื่อจระเข้มาพบลูกลิงที่ริมแม่น้ำ เขาก็ชวนลูกลิงกลับบ้านไปทานอาหารเย็นด้วยกัน
ลูกลิงดีใจมาก รีบตอบว่า
“ขอบคุณนะครับ! ผมอยากไปมากเลย… แต่ผมว่ายน้ำไม่เป็นน่ะสิ”
Da krokodillen møtte apeungen ved elvebredden, inviterte han ham med seg hjem på middag. Apen ble kjempeglad og sa: «Takk, det vil jeg veldig gjerne, men jeg kan ikke svømme».
“ไม่เป็นไรหรอก เพียงแค่ขึ้นมานั่งบนหลังฉัน เดี๋ยวฉันพาไปเอง” จระเข้พูดอย่างอ่อนโยน
ลูกลิงกระโดดขึ้นไปบนหลังของจระเข้ แล้วทั้งคู่ก็ออกเดินทางไปยังบ้านของจระเข้กับภรรยา
«Det gjør ikke noe, bare sett deg på ryggen min, du, så tar jeg deg med», sa krokodillen. Apeungen hoppet opp på ryggen til krokodillen, og sammen dro de hjem til krokodilleparet.
ขณะทั้งคู่ใกล้ถึงบ้านของจระเข้ ภรรยาของจระเข้ก็ยืนรออยู่แล้ว
เธอสวมผ้ากันเปื้อน และถือส้อมอันใหญ่ไว้ในมือ เตรียมพร้อมจะกินลูกลิงตัวน้อย
ขณะที่พวกเขามองเธออยู่นั้น ลูกลิงก็พูดขึ้นว่า
“โอ้โห ส้อมใหญ่จังเลยนะครับ แล้ววันนี้มีอะไรเป็นมื้อเย็นเหรอครับ?”
จระเข้ตอบแบบอึกอัก
“เอ่อ… คือว่า… ภรรยาฉันอยากกินหัวใจลิงน่ะสิ
ฉันก็เลยพาเจ้ามาที่นี่… เพื่อให้เธอได้กินเจ้า…”
Da de nærmet seg huset til krokodillen, stod krokodillekona og ventet på dem. Hun hadde på seg et kjøkkenforkle og holdt en stor gaffel i hånda, klar for å spise opp apeungen. «Oi, det var en stor gaffel», sa apeungen da de så henne, «hva er det til middag?» spurte han. «Eh … Du skjønner, kona mi hadde så lyst på et apehjerte, så jeg tok deg med hit slik at hun kunne spise deg opp», sa krokodillen.
ลูกลิงตกใจสุดขีด
“หัวใจของลิง!?” เขาร้องเสียงหลง
แต่เพียงแค่เสี้ยววินาที ก่อนที่ลิงน้อยจะรีบพูดออกไปว่า
“แย่แล้ว… ผมไม่ได้เอาหัวใจมาด้วยนะสิ!”
จระเข้มองอย่างงุนงง
“เอ่อ… เธอหมายความว่าไง?”
“คูณรู้ไหม…” ลูกลิงเริ่มอธิบาย
“ก็เมื่อวานตอนเราเล่นกันที่ริมแม่น้ำหน่ะ หัวใจของผมเปียกน้ำไปหมดเลย ผมก็เลยถอดหัวใจออกมา แล้วเอาไปแขวนตากแดดไว้ให้แห้งน่ะสิครับ!”
Apeungen ble helt forskrekket. «Et apehjerte?» utbrøt han. Han tenkte seg raskt om, før han sa: “Det var dumt, jeg har faktisk ikke hjertet mitt med meg.» «Eh … Hva mener du?» spurte krokodillen. «Du skjønner …» begynte apen. «Hjertet mitt ble vått da vi lekte ved elven i går, så jeg tok det ut og hengte det til tørk.»
จระเข้ได้ยินเช่นนั้นก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถามขึ้นว่า
“อ๋อ… แบบนั้นทำได้ด้วยเหรอ?”
ลูกลิงรีบพยักหน้าแล้วตอบอย่างมั่นใจ
“ได้สิครับ! ผมเอาหัวใจไปแขวนไว้บนต้นไม้ ใกล้ ๆ ที่เราชอบเล่นกันนั่นแหละ”
ในขณะที่จระเข้จินตนาการภาพหัวใจดวงหนึ่ง ที่ถูกแขวนตากแดดอยู่บนกิ่งไม้
ลูกลิงจึงพูดต่อว่า
“งั้นเราต้องรีบว่ายน้ำกลับไปเอาหัวใจมา ภรรยาของคุณจะได้พอใจ!”
จระเข้ไม่รอช้า รีบหันกลับ และว่ายน้ำพาลูกลิงกลับไปที่ริมแม่น้ำนั้นทันที โดยให้ลูกลิงนั่งอยู่บนหลังเหมือนเดิม
Krokodillen tenkte seg litt om. «Å, ja, går det an?» spurte han. «Ja, jeg hengte det i treet like ved der vi pleier å leke sammen», sa apeungen. Krokodillen så for seg et hjerte henge til tørk i en gren. «Vi må svømme tilbake og hente hjertet, så kona di blir fornøyd», sa apeungen. Krokodillen snudde umiddelbart og svømte tilbake med apeungen på ryggen.
ระหว่างทางกลับ ลูกลิงน้อยทั้งกลัว และทั้งเสียใจ
ลูกลิงคิดอยู่ในใจ “ไม่น่าเชื่อเลย… จระเข้คิดจะจับฉันไปเป็นอาหาร ทั้งที่ฉันคิดว่าเขาเป็นเพื่อนของฉันแท้ ๆ”
เมื่อใกล้ถึงฝั่งแม่น้ำ จระเข้ก็ถามขึ้นว่า
“แล้วหัวใจของเจ้าแขวนอยู่ที่ต้นไม้ต้นไหนหล่ะ?”
ลูกลิงจึงตอบด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ
“ก็อยู่บนต้นไม้ตรงใกล้ ๆ นี่แหละครับ คุณแค่ว่ายพาผมเข้าไปใกล้ตลิ่ง เดี๋ยวผมจะลงไปเอามันเอง”
På vei tilbake var apeungen både redd og lei seg: «Tenk at krokodillen ville servere meg som mat! Jeg trodde han var vennen min», tenkte apen. «Hvilket tre henger hjertet i?» spurte krokodillen da de nærmet seg elvebredden. «Hjertet henger i et tre rett her borte. Bare svøm inn til kanten, så skal jeg hente det», sa apeungen.
เมื่อมาถึงริมฝั่ง ลูกลิงก็รีบกระโดดลงจากหลังจระเข้ แล้วปีนต้นไม้ขึ้นไปอย่างรวดเร็ว
ลูกลิงปีนสูงขึ้นไปเรื่อย ๆ จนจระเข้ไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากได้แต่มองจากข้างล่างขึ้นไป
จากบนต้นไม้ ลูกลิงตะโกนลงมา
“คุณไม่ใช่เพื่อนผมอีกต่อไปแล้ว!”
พูดจบ ลูกลิงก็โหนกิ่งไม้จากต้นหนึ่งไปยังอีกต้นหนึ่ง แล้วมุ่งหน้ากลับบ้านทันที
Da de kom fram, hoppet apeungen ned fra krokodillens rygg og klatret raskt opp i et tre. Høyt oppe i treet kunne ikke krokodillen få tak i apeungen.
«Du er ikke min venn lenger!» ropte apeungen ned til krokodillen, før han svingte seg fra tre til tre hjemover.
เมื่อกลับถึงบ้าน ลูกลิงก็โผเข้ากอดแม่แน่น และสัญญาว่า
เขาจะไม่เป็นเพื่อนกับจระเข้อีกต่อไป…
และแล้ว…นิทานเรื่องนี้ก็จบลง
Da han kom hjem, hoppet han rett i armene til mammaen sin og lovte at han aldri skulle være venner med en krokodille igjen.
Snipp, snapp, snute, så er eventyret ute.
Apen og krokodillen//ลิงน้อยกับจรเข้
Illustrasjoner: Svetlana Voronkova
Revidert i 2025 av Nasjonalt senter for flerkulturell opplæring
Forsidedesign: Mari Helén Holum
Revisjon og lyd på thai og norsk bokmål: Monthipa Silo Gauslaa
ISBN:
Copyright © 2025 · NAFO
Lisensieret under en Creative Commons Navngivelse-
IkkeKommersiell-DelPåSammeVilkår 4.0 Internasjonal lisens.
Du finner flere flerspråklige fortellinger gratis på morsmål.no/fortellinger
Der finner du også tilleggsressurser og lydstøtte til fortellingene.
Copyright © 2025 · NAFO
Lisensieret under en Creative Commons Navngivelse-
IkkeKommersiell-DelPåSammeVilkår 4.0 Internasjonal lisens.